Eksik Dürüstlük

Geçenlerde Teal Swan'ın acımasızca dürüst olmaya dair bir yazısını* Türkçe'ye çeviriyordum ve "tesadüfe" bakın ki tabletimin gizli köşelerinde Haziran 2018'den kalma şu karalamayı buldum:

"Bazen dürüst (bazıları buna dobra der) olacağım diye boş yere yakar geçeriz. Neden boş yere? Çünkü aslında ancak yarı dürüst olabilmekteyizdir. Ve böyle yaparak karşımızdakini duydukları karşısında bir öfke, üzüntü, kafa karışıklığı ve ihanete uğramışlık bulamacı içinde bırakıveririz. Gelgelelim gerçek dürüstlük herkesin harcı değildir. Bir şeyler ortaya dökülüp çözüme kavuşturulacaksa madem, sonuna kadar gidecek, aydınlatılmadık nokta bırakmayacaksın. Ancak bu şekilde küllerden yeniden doğuş gerçekleşebilir. Yakıp yıkacaksan madem, öylesi yakıp yıkacaksın.

Bizim toplumca önemli sorunlarımızdan biri belli bir şekilde davranılması gerektiğine inanıp bunu gerçekleştiremediğimizde kendimize kızarak can havliyle, olması gerektiğine inandığımız şeye yakın bir şeyler yapmaya çalışmamız. Dürüstlükte de bu böyle. Gerçek niyetimizi sorgulamadan, söyleneceklerin söylenmesi gerçekten gerekli mi, bir yararı var mı, tam mı, gerçeğin tamamını kapsıyor mu diye düşünmeden, ezberden, körlemesine söylüyoruz 'gerçekleri'. Halbuki böyle olacağına sadece kendime karşı dürüst olayım, yeter.

Amaç dürüstçülük oynamak mı yoksa sevgi dolu olmak mı? Can alıcı soru bu bence. Cevap birincisi ise, derdimiz kendimizi (özellikle kendi kendimize, ama dışarıya da tabii) belli bir şekilde göstermek olabilir. Ama sevgiyse cevabımız, o zaman bunun aracı bazen dürüstlük (ya da hazırda tuttuğumuz ahlaki duruşlarımızdan herhangi biri) olmayabilir maalesef. Hatta şimdiye kadarki tüm sevgi tanımlarımıza tamamen ters bir şey bile olabilir; yine de o koşulda sevgi bu demekse de bu demektir. Kabul ederiz. Nokta. Yani kabul edelim, biz asıl, sevmeyi pek bilmiyoruz işin özü. Şov yapmaktan sevemiyoruz."

*https://tealswantr.wixsite.com/tealswantr/post/acımasız-dürüstlüğün-i̇ç-yüzü